T-insights  

Thee (behalve kruidenthee) wordt gemaakt van de Camellia sinensis-plant. Zwarte thee, groene thee en oolongthee worden allemaal gemaakt van bladeren die uit dezelfde theestruiken zijn geplukt, maar ondergaan verschillende processen om specifieke drankstijlen te verkrijgen. Zwarte thee mag fermenteren, oolong is halfgefermenteerd en groene thee is ongefermenteerd. Ook witte thee is ongefermenteerd en komt uit dezelfde struik, maar wordt gehaald uit de ongeopende knoppen van de theestruik.

Groene thee:

Herkomst: Voornamelijk uit China en Japan.

Verwerking: De bladeren ondergaan minimale oxidatie, waardoor hun natuurlijke kleur en smaak behouden blijven.

Smaakprofiel: grasachtig, fris en soms licht samentrekkend.

Gezondheidsvoordelen: Groene thee is rijk aan antioxidanten en wordt geassocieerd met verschillende gezondheidsvoordelen, waaronder een verbeterde gezondheid van het hart en de stofwisseling.

Witte thee:

Herkomst: Voornamelijk uit China en bepaalde regio's van India.

Verwerking: Minimale verwerking, waarbij de bladeren vaak in zonlicht worden gedroogd. Hierdoor blijven de natuurlijke, delicate smaken behouden.

Smaakprofiel: Licht, zoet en bloemig met subtiele nuances.

Gezondheidsvoordelen: Net als groene thee bevat witte thee veel antioxidanten en kan het antiverouderingseigenschappen hebben.

Oolong thee:

Herkomst: Afkomstig uit China en Taiwan valt Oolong thee qua oxidatie tussen groene en zwarte thee.

Verwerking: Gedeeltelijke oxidatie resulteert in een thee met kenmerken van zowel groene als zwarte thee.

Smaakprofiel: Varieert van bloemig en fruitig tot houtachtig en geroosterd, afhankelijk van het oxidatieniveau.

Gezondheidsvoordelen: Vaak geassocieerd met gewichtsbeheersing en spijsvertering.

Zwarte thee:

Herkomst: Voornamelijk uit India, Sri Lanka en China.

Verwerking: Volledig geoxideerd, waardoor de thee zijn donkere kleur en robuuste smaak krijgt.

Smaakprofiel: Vet, moutig en soms met tonen van chocolade of karamel.

Gezondheidsvoordelen: Bevat theaflavines en thearubigins, die potentiële cardiovasculaire voordelen hebben.

Kruidenthee:

Ingrediënten: Technisch gezien geen "thee", aangezien het niet is gemaakt van de Camellia sinensis-plant. In plaats daarvan zijn kruidenthee aftreksels van kruiden, fruit, bloemen of ander plantaardig materiaal.

Smaakprofiel: Varieert sterk, afhankelijk van de gebruikte kruiden en specerijen, en biedt eindeloze mogelijkheden.

Gezondheidsvoordelen: Afhankelijk van de kruiden kan kruidenthee verschillende gezondheidsbevorderende eigenschappen hebben. Kamille staat bijvoorbeeld bekend om zijn kalmerende werking.

Deze diverse theesoorten komen tegemoet aan een breed scala aan voorkeuren en bieden een rijk scala aan smaken, aroma's en gezondheidsvoordelen. Experimenteren met verschillende theesoorten kan een heerlijke reis zijn in de wereld van de theecultuur.

Meer theefeiten:

Het woord thee komt van het Chinese T’e, wat in het Amoy-dialect het woord was voor de plant waar theebladeren vandaan kwamen. In het Mandarijn was het woord ch’a, waar de woorden char en chai van zijn afgeleid.

De Chinese legende vertelt ons dat keizer Shen Nong thee voor het eerst ontdekte in 2737 voor Christus, toen bladeren van de theestruiken in het water vielen dat zijn dienaren aan het koken waren om te zuiveren. Aanvankelijk werd het echter als een tonicum beschouwd en alleen voor medicinale doeleinden gebruikt.

Er wordt aangenomen dat thee in Europa is aangekomen dankzij een Portugese jezuïet genaamd Jasper de Cruz. Hij bezocht China in 1590 toen Portugal handelsprivileges met het land kreeg en enkele van de planten die hij ontdekte mee mocht nemen toen hij naar huis terugkeerde.

Tot de 19e eeuw werd bijna alle thee in China verbouwd en de belangrijkste exportpartner was Groot-Brittannië. Toen de handel met China moeilijker werd, gingen de Britten op zoek naar andere gebieden om thee te verbouwen, waaronder regio's in India (Assam en Darjeeling) en Afrika (Kenia), en slaagden ze erin de teelt te beginnen door planten illegaal uit China te smokkelen. Deze ‘nieuwe’ gebieden behoren tot op de dag van vandaag tot de grootste theeproducenten.

Het is niet verrassend dat China nog steeds de grootste producent van thee is en bijna 29 procent van het wereldtotaal levert, met India op een goede tweede plaats. Je zult misschien verrast zijn door enkele van de andere landen in de top 10-lijst, waarbij Iran, Vietnam, Turkije en zelfs Argentinië optreden.

Hoewel de Chinezen de meeste thee verbouwen, zijn ze niet de grootste consumenten. In ieder geval niet per hoofd van de bevolking. Dat zouden de Verenigde Arabische Emiraten zijn, waar de burgers elk jaar bijna 14 pond van het spul drinken, waarmee ze een voorsprong hebben op de inwoners van Marokko en Ierland. Wij Britten komen op de zevende plaats en de Verenigde Staten staan op een bescheiden 69e plaats in de top 100. Samen met ons allen slagen we er echter in om meer dan drie miljard kopjes per jaar te drinken, waardoor thee de op één na meest geconsumeerde drank is, na water.

Het was de Amerikaan Thomas Sullivan die per ongeluk het theezakje uitvond toen hij in 1904 monsters in kleine zijden zakjes naar klanten stuurde. Ze wisten niet hoe ze de inhoud in de pot moesten legen en voegden alles toe, inclusief het zijden bakje. Sullivan zag dit als een kans en begon kant-en-klare theezakjes van gaas te maken. Tegenwoordig is het theezakje verreweg de meest populaire manier om thee te zetten; ruim 96 procent van de thee die in Groot-Brittannië wordt gedronken, wordt op deze manier gemaakt.

Hoewel het drinken van alle verschillende soorten thee als gunstig voor de gezondheid wordt beschouwd, heeft groene thee de beste reputatie als superfood. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat het drinken van groene thee nuttig kan zijn in de strijd tegen hartziekten, bepaalde vormen van kanker en diabetes, maar ook een waardevol hulpmiddel in de strijd om het cholesterol te verlagen. Hoewel sommige bevindingen betwist worden, zijn maar weinig artsen het er niet mee eens dat elke dag een kopje groene thee goed voor je is.

De duurste thee ter wereld wordt verbouwd in de bergen van Ya’An in de Chinese provincie Sichuan. Werknemers bemesten de theestruiken met het afval van lokale panda's wier lichaam slechts een kleine hoeveelheid voedingsstoffen opneemt uit het voedsel dat ze eten. De thee kost het equivalent van ongeveer $ 200 voor een klein kopje.